Το πρόβλημα της ακρόασης στα στελέχη δεν είναι καινούργιο και ούτε φαίνεται ότι θα εκλείψει. Μπορούμε να χωρίσουμε τους «βαρήκοους» σε δύο κατηγορίες. Σε αυτούς που δεν γνωρίζουν πώς να ακούνε και σε αυτούς που γνωρίζουν αλλά δεν θέλουν να ακούνε. Βεβαίως, θα έχετε δίκιο αν μου πείτε ότι υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία: αυτοί που ούτε γνωρίζουν ούτε ενδιαφέρονται να ακούνε και επιπλέον… γνωρίζουν τα πάντα.
Οι managers που δεν ακούνε, επειδή δεν γνωρίζουν πώς να ακούνε, ίσως να μην έχουν αντιληφθεί την αναγκαιότητα αλλά και την υποχρέωση να ακούνε τους άλλους: τους πελάτες, τους προμηθευτές και τους συνεργάτες τους – σε αυτούς περιλαμβάνω και τους υφισταμένους τους, αν έχουν. Νομίζουν ότι ακούνε αλλά κατά βάθος δεν προσέχουν τον άλλον. Μπορεί να τον κοιτάνε και να δείχνουν ότι είναι παρόντες αλλά δεν είναι. Αφού τους πείτε αυτά που θέλετε, βάλτε τους – με τρόπο – να ανακεφαλαιώσουν όσα είπατε. Όχι και τόσο καλή ιδέα!
Ωστόσο, η τρίτη κατηγορία των βαρήκοων είναι μακράν η πιο επικίνδυνη. Τι τους συμβαίνει; Τους συμβαίνει ότι γνωρίζουν τα πάντα. Τρέφονται από την ψευδαίσθηση ότι ακριβώς επειδή γνωρίζουν, πρέπει να ακούγονται και να εισακούγονται, άρα να μιλάνε. Πολλές φορές δεν φτάνει που δεν ακούνε αλλά δείχνουν – και όχι άθελα τους – ότι δεν ακούνε. Στο πιο προχωρημένο στάδιο της νόσου, σε διακόπτουν ή σου αφαιρούν το λόγο χωρίς κανένα πρόσχημα. Αν τους ρωτήσει κάποιος, αν οι ίδιοι είναι «επικοινωνιακοί», είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα απαντήσουν καταφατικά αφού πιστεύουν ότι η ομιλία – όχι των άλλων αλλά η δική τους – είναι αρετή.
Ένα από τα μαθήματα που θα πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία και κυρίως στα πανεπιστήμια, ανεξάρτητα του κλάδου σπουδών, είναι η «ικανότητα της ακρόασης». Θα ήταν πολύ προτιμότερο από κάποια άλλα θεωρητικά μαθήματα. Ίσως, καθ’ υπερβολή, να ήταν ακόμα προτιμότερο αν τα τμήματα HR, στη διαδικασία επιλογής στελεχών, υποκαθιστούσαν πολλά tests, από τα απλά IQ tests μέχρι τα ψυχομετρικά, με live tests διαφόρων τύπων ακρόασης… αλλά τώρα «βάζω δύσκολα»!
Πηγή: www.epixeiro.gr
